Nederlandse pianiste op Turks pianofestival

Dinsdag 27 maart 2018 treedt de Nederlandse pianiste Saskia Lankhoorn op tijdens het Ankara Piano Festival (APF). Een jaarlijks internationaal festival dat zich uitstrekt over het hele concertseizoen. De optredens vinden plaats op diverse locaties in de Turkse hoofdstad.
Wie de website van het festival bezoekt, ziet daar diverse gerenommeerde namen staan, zoals Angela Hewitt, Ivo Pogorelich en Arcadi Volodos. In dat rijtje voegt zich nu Saskia Lankhoorn.

Voor de Nederlandse Ambassade in Ankara, die op diverse manieren bij het optreden van Saskia is betrokken, ging ik in gesprek met deze bevlogen en eigenzinnige musicus. Want zo noemt ze zichzelf het liefst.

Hoe en wanneer is het met jou en de piano begonnen?
De eerste instrumenten die ik bespeelde waren de harp en de fluit. Op een gegeven moment moest ik een instrument kiezen waarin ik me verder wilde bekwamen. Dat werd dus de piano. Ik was toen negen jaar oud.

Je staat bekend om je voorliefde voor eigentijdse muziek. Hoe is dat zo gekomen?
Ik ontdekte eigenlijk al vrij snel dat ik het niet zo interessant vind om muziek te spelen die iedereen al speelt. Toen ik op m’n dertiende de Sonatine van Willem Pijper instudeerde, ging er een wereld voor me open. Tijdens mijn conservatoriumstudie ben ik ook altijd bezig geweest met het zoeken naar een eigen(tijds) geluid. Daarbij was het natuurlijk erg prettig dat het conservatorium in Den Haag, waar ik studeerde, een grote compositieafdeling had.

Wat zijn je drijfveren?
Ik noem mezelf liever musicus dan pianist. Natuurlijk hou ik van de piano, maar het had net zo goed een ander instrument kunnen zijn. Waar het om gaat is dat muziek een universele taal is die je zo goed mogelijk moet overbrengen. Met pure virtuositeit heb ik niet zoveel, ik vind het belangrijker dat je als musicus een bepaalde sfeer neerzet, klankkleuren tevoorschijn tovert, beelden oproept.
Ik zie pianospelen als een tweegesprek tussen mij en mijn instrument.
Verder vind ik het leuk om muziekstukken van over heel de wereld te verzamelen. Wat dat betreft zie ik mezelf als een soort ‘galeriehoudster’. Dat heeft me al veel mooie dingen opgeleverd.

Zijn er bepaalde componisten die je bovenmatig inspireren?
Het gaat me iets te ver om te spreken van bovenmatige inspiratie, maar er zijn natuurlijk wel componisten van wie ik graag muziek speel. Zoals Piet-Jan van Rossum en Kate Moore.
Beiden staan in Ankara op het programma. De muziek van Kate Moore heb ik ook op cd opgenomen. Verder wil ik in het algemeen niet te veel bij bepaalde stukken of bepaalde componisten blijven hangen. Ik hou nu eenmaal erg van afwisseling.

Hoe kijk je aan tegen de waardering voor eigentijdse muziek in Nederland?
Ik ben daar wel positief over. Nederlandse muziekliefhebbers zijn doorgaans nieuwsgierig. Ik merk dat ook tijdens het festival Dag in de Branding, dat vier keer per jaar wordt georganiseerd en waarvan ik sinds vorige zomer intendant ben. Mensen willen graag een concert beleven, meemaken. Daar moet je als musicus in geval van eigentijdse muziek wel wat meer moeite voor doen, bijvoorbeeld door het publiek een bruikbare toelichting op je programma te geven – als een soort ruggensteuntje.
Met alleen het spelen van de noten kom je er niet.

Hoe is het APF bij jou terechtgekomen?
Mijn cd met muziek van Kate Moore is verschenen op het label ECM. Daardoor heb ik veel internationale contacten. Tijdens dit festival treden regelmatig musici uit de stal van ECM op.
Op die manier zijn het APF en ik in contact gekomen.

Tot slot: hoe blik je vooruit op je concert?
Een programma met alleen maar eigentijdse muziek is nieuw op dit festival. Ik heb eigenlijk geen idee hoe men dit soort muziek in Turkije waardeert, maar ik ga er gewoon blanco in. In ieder geval vind ik het erg leuk om het publiek kennis te laten maken met Nederlands repertoire. Verder maak ik bij sommige stukken gebruik van elektronica, waardoor je als het ware meerdere klanklagen over elkaar heen krijgt. Ook dat past prima bij mijn streven om de piano uit de context van de traditie te halen.

 

Ankara Piano Festival
Saskia Lankhoorn piano
Clare Gallagher sound design

27 maart 2018, 20.30 uur | Ankara Palas

 

Programma

Piet-Jan van Rossum (1966)
Accessoir
afrit 1
achterland
afrit 2

Dobrinka Tabakova (1980)
Nocturne

Valentin Silvestrov (1937)
Bagatellen op.15 nr. 2 & op. 18 nr. 1

Pete Harden (1979)
Haiku nr. 1

Missy Mazzoli (1980)
Orizzonte

Kate Moore (1979)
Stories for Ocean Shells
The Body is na Ear
Spin Bird

 

Meer informatie
Website Saskia Lankhoorn
Website Ankara Piano Festival